Сатиев АманкелдіДостарым

Достыққа жүрмін достыққа тарылып,
Елес болған бала күнді сағынып.
Қайда кеттің қанды көйлек достарым,
Жалғыздықтан жүрмін құрбым жалығып.

Бүгін неге көңіл күйім мазасыз ,
Іргемнен дауыл соққандай толассыз .
Қалқан болар достарым жоқ бүгінде,
Қасқайып тұрар дауылға шарасыз.

Дәмін татып жүрмін бүгін достықтың,
Жалған дос құлы екен ғой қастықтың.
Ақаңның құлагеріндей құлатып,
Қотыр атқа тұз сепкендей, бастықтым.

Тапшы болды адал достар бүгін де,
Достық іздеуден жан баурым сүрін бе.
Ортамыздан қылдың өзі өтпейтін,