Nahide Babashlıİstanbul Uyurken

Ne seni gören Ne seni duyan
Var artık kayboldun nereye
Sorarlar seni görürler halimi
Sahi dönmez misin geriye

Sorma derdimi yazsam bütün duvarlara
Yetmez ki bu şehir
Yorma kendi bir daha açmaz çiçeklerim
Soldurdun hepsini

Ah istanbul uyurken
Gözlerimden göz yaşlarım
Kayar yanağımdan
Sessizce ben hep ağlarım
Kah bu sahillerde kah denize açılan martılarla
Mektuplar yollarım