Taladro, İkra SaryaKuruduğunda Kalbim

Kuruduğunda kalbim
Sığınırdım yağmurlarına
Sen böyle değildin
Çok severdin
Seni kırmışlar onlar

Susarım gönlümün yavru vatanı darsa bana
Sen gül ol, üzülmem dikenin batsa bana
Yüreğim şaha kalkar ayakların varsa bana
İçmeye devam et daha var sabaha

Yıkılmış bir adamın son konuşmasıydı
Bu kış ipliğin kazakla son buluşmasıydım
Kendi söküğümü ellerimle diktim
Bu hayat terzisinin son çalışmasıydı

Mesafelerin örnek cesaretiydim
O gün özlem bir deniz mesafesiydi
Limanda bir gemi var da kaptanı yok gibiydi
Bu yüzden kavuşmamış bir bahanenin en dibiydik

konuşma artık, sevgin hep çenende
Ve darp yedim hanenden ani, kalbim kelepçelerde
Aşka meyilim mefta, yer etme derde
Artık umut gölge bekleyen menekşelerde

Kuruduğunda kalbim
Sığınırdım yağmurlarına
Sen böyle değildin
Çok severdin
Seni kırmışlar onlar

Garipsiyor hüznümü tanıdığım tüm banklar
Arada sırada dön de çöplüğünü yokla
Derin bir okyanus sabahı karaya çok var
Doğru değil, araya geçmişimi sokman

Ellerinde dert var havada kara bulutlar
Bir aydır dört metre kare odam da umutla
Yaşıyorum ama dağılmıyor bulutlar
İşte tam bu yüzden kahpeliğini unutmam

Ve sınama beni, çok oldu öleli tenim
Telefonumda cevapsız bir çağrı arama beni
İçimden aldığını geri ver canım o benim
Nefret ediyorum ve yolda görsen tanıma beni

Darlama, sevdin ama gelmediysen ağlama
Ayrılığı geçmişimin karanlığına bağlama
Yazık edersin zaten taştın daha kaynama
Sevdin ama dönmediysen ağlama

Kuruduğunda kalbim
Sığınırdım yağmurlarına
Sen böyle değildin
Çok severdin
Seni kırmışlar onlar