Калыс АйтбаевӨкүнүч

Өмүрүмдө өчкүс болуп,
Өкүнүчүм ичте калды.
Убадаңды аткара албай,
Ууландырып кеттиң жанды.
Түшүнбөпмүн түгөйүмдүн,
Экендигин ичи жарды,

Кайырма:

Ак сүйүүмдү сезбегенди,
Зарлап күтсөм келбегенди,
Саана тартып сагыныпмын…
Кадырыма жетчүлөргө,
Жаным барктап өтчүлөргө,

Кезиксем да жаңылыпмын.
Жаштык кылып жалыныма,
Жалгыздыктын тагдырына,
Жашоодо мен кабылыпмын.

Кыялбаймын дале сени,
Бир кездерде жалындадың.
Унутаарсың дагы бир күн,
Өмүрлүк жар боло албадың.

Бакыт кушу колдон учуп,
Тагдыр бизге кылды кастык.
Эрте-кечтир жолугаарбыз,
Бирок сезим муздап калган.

Баштагыдай болбойт баары,
Үмүтүмдү үзүп салгам.
Ишеничтин жиби үзүлдү,
Ишенбеймин эми сага!