Замир АрыкбаевКөлдүк карындаш

Окуумду аяктап, үйгө жол артып
Туулуп өскөн Ысык-Көлүм өзүңө кайтып
Бара жатып ашык болдум көлдүк карындаш, эй
Эх жүргүнчү кыйнадың го ай нурун чачып

Кайырма:
Аа-ай, көлдүк карындаш, ай
Кыйналдым атыңды мен сурай албай

Үн жок, сөз жок сени, сени караймын
Нурданасың кургурум ай, гулдөй, айдайым
Бара жаттың энең менен колдүк карындай, эй
Карегимде калды сенин жарык маанайың

Кайырма:

Автобус барат, күлүгүн салып
Мындайда не, айтчы жаным убакыт таарыйт
Жеттик үйгө, кош болгунуң аттиң, аттиң ай
Карындашым дале кетти сапарын улай