Нурбек КурманбековСадага

Жагымдуу кулкун менен,
Суйкайып тураар элен.
А бугун капалуусун,
Байкадым терезеден.

Кайырма

Мойунуна мен таккан шуру,
Узулуп чачылды неге.
Жашырып нени садага,
Ыйладын ун катпай эле.

Журоктун уну менен,
Тыншайын бугун эртен.
А балким озум сени,
Таарынтып алдым бекен.