Мақпал ЖунисоваҚабылдадым, мунынды қабылдадым

Қабылдадым, мұңыңды қабылдадым
Жаныма керек емес ей өмір тағыда мұң

Көзімді ашқан сәттен жетеді көрсеткенің
Тар жолдың тайғағынан мен неге арылмадым
Мен неге арылмадым
Жүректе толған бар қайғым

Мұңымды жасыра алмаймын
Өтірік күліп бәріне өзімді өзім алдаймын