Канышай МамадалиЖал жал карап

Жал, жал карап калган чагында
Жүрөк күйдү чексиз жалынга
Жан адамга ыраа кыйбастан
Жүргүм келчү сенин жанында

Тиктей албай карек нурларын
Эстен кетпейт кирпик жумганың
Бир өзүнө арнаар элем мен
Махабаттын назик ырларын.

Ачык айтсам сен кеткенден карабай
Азап тартам ичте бугум тарабай
Айыкпаган дартка салдын кантейин
Абалымды сураганга жарабай.

Мейли, мейли сурабагын абалым
Мен алгачкы сүйүүм менен каламын
Эсте жүрсүн гүл сунушкан учурлар
Эсте жүрсүн гүлүп турган жамалын!