Нұрмұхаммед ЖақыпЖүрегіңде кім бар

Жүрегіңнен айналдым жылайтын,
Сабырыңнан, бәріне шыдайтын.
Көңіліңнен, толқындай тулайтын,
Сеніміңнен айналдым, Жаратқаннан сұрайтын.

Қадіріңді күнім, кеш ұғып,
Келгендей басыма ақылым кешігіп.
Қағып тұрмын, әппақ жүрегіңнің есігін,
Білсең әлі кешіріп, мені кеш күнім.

Жүрегіңде кім бар,
Кімнің үміті бар?
Әлде әлі боспа?
Мен де кілті бар?!

Жүрегіңде мұңдар,
Мұң салған жылдар.
Ауыртқан сені,
Узілген қолдар.

Кінәлімін әрбір көз жасыңа,
Қара уайым салдым, қара басыңа.
Кінәлімін ия болмадым қасыңда,
Ұрладым ұйқыңда тағы түн ортасында.

Кешір, кешіктім кешір, кеш ұқтым кешір
Тигіздім нәзік жүрегіңе кесір.
Кешір адасып кеттім, ауысып есім,
Қайта әкелді уақыт өзіңе қарай есіп.

Сенен асып қайда барам? Сендей жан қайда маған?
Түк таппадым сенсіз, мына айналадан.
Қайта басынан бастайық, үміттенем,
Мүмкіндік бер қалмайын күйіктермен.
Сенен асып қайда барам?

Қараңғылық қаптап айналаны түнек бассада,
Ылғи қиын күндерді басқа жазсада.
Аспан айналып, жерге құлап түсседе,
Қасымда бол! Бәрі кетіп қалсада.