QARAKESEK, MukashОл кім

Тағы ластадым парақтын бетін
Tағы басталды қара түндерім
Көрмей басқаны сені іздедім
Аққан жастарың кім үшін еді

Бағымды тұрған жарқырап
Өртеніп болды қара бақ
Төменге барады құлап
Ағаштан соңғы жапырақ

Хабарласып естігім келді дауысыңды
Мен адасып аралап алыс қырды
Не ойламаймын не қалаймын
Біле алмадым бар сырын

Қайырма

Мен жоқ та жаныңды, жылытатын кім
Сүртіп ап жасыңды жұбататын кім
Ал сені дәл солай ұнататын кім
Ал Сені дәл мендей ұғалатын кім

Әлі басылмай тұр, нық қадамым
Әлі ашылмай жүр, қас қабағым
Қараңғыда кейде жол табалмай каламын
Мені құтқарад тек қана көздері анамның

Ен жақын адам ол - Анам
Анамның тырнағына татымайд барлық ғалам
Ал сен кімсің, танымайм кімсің
Үміттенбеш, үміттерің сөнсін

Қолдарым тұрған жоқ ұстап, боссың бастап, сол бір қыстан
Миыңа, мені ұмытуға бер рұқсат
Сосын бақытыңа ұқсат, қасыңдағыны
Қасыңдағының, сеніміне келтіріп алма нұқсан
Басыңдағы ми, жақсы болар ед, тезірек бәрін ұқса