Argonya, AbekeСаз сырнай

Айтшы маған көпсіңдер ме
Бүлдіргендей жасыл жерде
Неге біреуіңді таппаймын
Табам деген үмітпенен
Қанша жыл мен жүріп келем
Түсіріп қолымды жатпаймын

Ойладым сен деп міне осы жолы
Жүрегім менің қуанышқа толы
Азғантай уақыт өткесін
Жинап әркім өз өкпесін
Өз табалдырығын аттайды

Ұрысты шектен асырмай
Айқайқайлап бермеші бақырмай
Сөздеріңнен сенің шаңқылдаған
Ауырып барады басым-ай