Жанболат ТаубайҚош, Гүлім

Бақытың енді білем басқа анық,
Бақытым қалды менің кеш қалып,
Екеуміз қоштасқан кез есімде,
Тұрды ғой жанарыңнан жас тамып.

Көріндік бақытты боп елге үнсіз,
Есептен шығалмадық теңдесіз,
Екеуміз жанардағы сырды оқып,
Тұрғанбыз сенде үнсіз менде үнсіз,

Қайырмасы 》

Бақытым бағым менің еңселім,
Бағыңа айналмадым мен сенің ,
Кезінде көп бізді жарығым тек бізді,
Айырад өлім ғана деуші едің.

Есіме жйі оралар өткенім,
Жанымды жаралайды көп менің,
Білемін оралман оралмай жоғалған,
Қош енді қайта келмес көктемім .

Өтінем мұңайумен күн сүрме,
Өмірге айып тақпа күрсін бе ,
Көзіңнен бақыт нұры шашылмай,
Әліде мұңайумен жүрсің бе .

Жүрсің бе жалғыздықтан торығып,
Алдады бір меніде сені үміт,
Қош гүлім бақытты бол өмірде,
Бағыңа қойған болсаң жолығып...