QarakesekТүнгі Ақтөбе

Жоғалды барлығы уақытша көрініп, Жалғаны өмірдің ап-анық білініп.
Сен жүрсің жалғанда бекерге түңіліп,
Ойларға көміліп жастарың төгіліп.
Не таптың не істедің, менсіз кім көріп,
Қайдасың,келесің кімге көңіл бөліп.
Әлде қалдың ба,іштей көміліп,
Іштей өліп..

Жүрсің бе жаурап Ақ қалада,
Үңіліп қарап ақ қараға,
Ұққың келіп, ұмытқың келед(і)..

~ Қайырма

Түнгі Ақтөбе қаласы,
Сен жалғыз кетіп барасың.
Деміңді терең аласың,
Түсінбей өмір бағасын.
Іштей өртеніп жанасың,
Сезініп қарашы
Жер мен Аспанның арасын...

Көз алдымда ауысып жатыр мезгіл,
Ойлар миды езді.
Күн, ай, жыл, жоғалуда лезде,
Мен уақыттың жылдамдығын сездім.
Ми жарылды, көңіл тарылды,
Шығып барады ес (ес)
Бұл мен үшін мүлде бейтаныс сезім,
Жүрсемде 20 жыл аспанның астын кезіп.
Мені ұға алсаң ұғып қара,
Дәл қазір менің жүрегімде құлып қара.
Оны аша алсаң аш жұлып қара,
Үлгер ертең ол тұрып қалад.
Жоқ біз бірге енді ұша алмаймыз,
Біздің сынып қалғандай қанатымыз.
Жоқ, біз бір жолға түсе алмаймыз,
Біз мүлде екі түрлі жаратылыспыз.
Жүрсің бе жаурап Ақ қалада,
Үңіліп қарап ақ қараға.
Ұққың келед(і).. Ұмытқың келед(і)

~Қайырма

Түнгі Ақтөбе қаласы,
Сен жалғыз кетіп барасың.
Деміңді терең аласың,
Түсінбей өмір бағасын,
Іштей өртеніп жанасың.
Сезініп қарашы Жер мен Аспанның арасын.