Asif MəhərrəmovBu Evdə

Yenə boş bir otaq yenə qəm yenə mən
Nə qapım döyülür nə gələn biri var
Nə işıq yeri var nə ümid yeri var

Daha yox inamım sən özün gələsən
Boş ümid düzürəm kədərin sapına
Tutub əllərimi qürurum biləsən
Məni məcbur edib gətirər qapına

Bu evde hökm edir tənhalıq qorxusu
Bu evdə yer daha qalmayıb sevincə
Xəyallar gözümdən çəkilmir əzizim

Xatirən dağılmış o küncdən bu küncə
Bağışla əzizim bağışla
Hər şeyi bilərsən gəlincə