TekirÖmrümün vebali

Çok kızıl bir yalnızlığa mahkumum
Yanlış olduğu doğru
Yürüyorum ölüme doğru

O bana düşman bense O’na vurgunum
Suçlar hep benim oldu Kurşun hep beni vurdu

Ömrümün vebali boynunda
Bugün de yalnızlık koynumda
Yitirdim, kalmadı hiçbirşeyim
Kalbime yaptığın soygunda

Yenildim kaderin oynunda
Adını vermedim sorgumda
Unuturum onu da birgün belki
Ama kokun hala burnumda