Hayot shunday yaralganKim boyvacha kim g'arib (poeziya)

Hayot shunday yaralgan,
kim boyvacha kim g'arib.
Kimlar olisga ketgan,
o'z baxtini axtarib.

Kim nochor-u kim bemor,
davo istar dardi bor.
Hayot shunday dilozor,
nomardi bor mardi bor.

Kim chiroyli yaralgan,
ammo ko'zlarida nam.
Besh kunlik dunyoning,
doim nimasidur kam.

Kimdur ko'rgan hiyonat,
o'zi sevgan yoridan.
Shu insonga ishonib,
kechkan edi boridan.

Kimlar bola-chaqam deb,
yot ellarda sarsondir.
Shu jujuklar bo'lmasa,
hayot narxi arzondur.

Kimlar yashar otasiz,
kimlar esa xor qilar.
Otang bormi shukir qil,
ular yo'qdan bor qilar.

Kimlar ona poyiga,
gul to'shaydi har onda.
Kimlar onasiz qolib,
yig'lab yurar armonda.

Kimlar uzun dunyoning,
ustunidan tutadi.
Bu kibrli kimsalarni,
bir kun yer ham yutadi.

Kimlar buyuk Ollohdan,
farzand tilab o'tadi.
Kimlar yetimxonaga,
mangu tashlab ketadi.

Kim o'g'ri zo'ravon,
bechorani to'naydi.
O'shalar jahannamning,
tuprog'ini yalaydi.

Kimlar umid qiladi,
Ollohdanmas ro'yodan.
Bir dunyo gunoh bilan,
o'tib ketar dunyodan.

Kim turmushda ajragan,
o'xshamagan xayoti.
Yetti osmonga yetar,
yolg'izlarning faryodi.

Kimdur erta saharda,
o'qir ibodat namoz.
Insonga eng yarashgani,
aslida shu joy namoz.

Yuz yil azob bo'lsa ham,
ko'p nolimoq shart emas.
Baribir bari o'tginchi,
demak dunyo dard emas.

Ollohim deb yetkazing,
osmonga ovozasini.
Shunda ocha olasiz,
jannat darvozasini.