УлукбекМен эмес

Сага калп кулуп жургон адам эми мен эмес,
Келет сага ак суйуу билсен ал кун кечикпес.

Экообуз тен жаш болдук , жетишет коз жаш мага арналган.
Коздорундон байкасам ооруп турат конулум кантейин.

Башка кылар аргам жок, суйо албадым кетейин.
Тун бир окум туркун кептин кеткени,
Убактылуу сырдашкан кез сонуна жеттиби?

Ал тундорду эске салып ойго кетпечи,
Татыктуусун озгочого,
Жан тартпа бул кундорго,
Мындай кундор келет-кетет санаалашым окунбо.

Мен эмесмин сенин бул омурдогу бакытын,
Сен эмессин менин бул омурдогу бактым,
Байланба! Мага Байланба!

Эми мен эмес...
Мен эмесмин сенин бул омурдогу бакытын,
Сен эмессин менин бул омурдогу бактым .
Байланба! Мага Байланба!
Эми мен эмес...

Достуктан да ашып-ташкан суйундо чек жокбу?
Мумкунчулук менде болсо бере албаймын жоопту.
Конуп алып арбалып,
Окунучто саргайып журбо сырдашым.

Келет кезек кубантып,
Унутуласын жылмайып,
Кайгырба сырдашым.

Достук мамиледен жогору боло албадым,
Бир заматта оттой жанып кайгыга баттым,
Экообузду кезиктирген тагдыр кайчылаш.

Андыктан болбочу мага суранып муктаж.
Конулундун койгойу болуп мен адашкам.
Журогум урданып башка кызга арналган.

Соолуп турган мунозундо журогум муздап,
Карегинден жашын агып кулунду сундум ыйлап...
Мен эмесмин сенин бул омурдогу бакытын,
Сен эмессин менин бул омурдогу бакытым,
Байланба! Мага Байланба!
Эми мен эмес...

Мен эмесмин сенин бул омурдогу бакытын,
Сен эмессин менин бул омурдогу бакытым,
Байланба! Мага Байланба!
Эми мен эмес...