Абдуманапов БектасСезимдеримиз кетти келмеске

Иә, қалайсың, жаным?
Күндерім сені ойлаумен кетіп барады төмендеп...
Қараңғы жалғыздық түбіне.
Бәлкім, хабар берерсің түсімде?!
Ал мен оны түсінбей...
Сонымен қолымда тағы суретің өзім түсірген.
⠀
Жанымды өртеп барады
Өмірдің өткен парағы
Көңілден кетпейді екен
Сенің сұлу келбетің, күлім көздерің
Және де жаныма жылу беретің нәзіктей сенің жанарың...
⠀
Иә, мені қинайды есімнен кетпейтін естелік
Және де сенің ароматың көйлекте кестелі
Сені сүйген екенмін ақымақ болсам да
Дәл қазір көзімде жасаурап бекер мұң...
⠀
Сезімдеріміз кетті келмеске
“Бұл - біздің махаббатымыз” - деме сен
Қиналар жаным
Менің түсіме сен кірмесең.
⠀
Жаңбырмен араласқан
Өткенге қарамастан
Жүректен мені
Мәңгіге алып таста
⠀
Жаңбыр себелеп түннің ортасы
Ойларда қалқып барамын
Түтінмен улап сананы
Оймыда сәттер бағалы
Өткен күндерім сенімен бірге өткізген
Енді, бәрі де, тек қана сырқаттар жүрекке жаралы.
⠀
Кішкене шамалы қалды...
Ұмытуға бәрін елестің.
Алайда бәрі де бітті, жүрекке керек емессің
Себебі, сенің белесің - белес емес,
Тек қана “Шайтан мінетің кесапат кемесі” ме?
⠀
Жоқ, алдама кеудеңдегі бөлшекті таза
Ойыма келген естеліктерді бөлшектеп қазам
Азапты шегеді кеудем менің
Осылай бейнеңді сенің сағынып дертімді дәптерде жазам.
⠀
Сезімдеріміз кетті келмеске
“Бұл - біздің махаббатымыз” - деме сен
Қиналар жаным
Менің түсіме сен кірмесең.
⠀
Жаңбырмен араласқан
Өткенге қарамастан
Жүректен мені
Мәңгіге алып таста...